Eigenlijk: erewijn. Al in de oudste tijden werd er wijn ter ere van de góden geschonken en ook sierden zij de tafels der koningen.
Het was dus heel normaal om iemand een wijn aan te bieden als men hem wilde eren. Het gebruik van de ’vin d’honneur’ is overigens nog steeds in zwang, en in de Dictionnaire du Vin van Renouil en Traversay worden een paar gelegenheden genoemd waarbij men een ‘vin d’honneur’ placht (en nog pleegt) te schenken:Vin de bourgeoisie - werd in de middeleeuwen aan de burgemeester en de schepenen aangeboden door een nieuwbakken burger van de stad.
Vin de coucher - door jonggehuwden aangeboden aan de gasten die hun bruiloft met hun aanwezigheid hadden opgeluisterd.
Vin de l’étrier - aangeboden aan een vertrekkende gast. Tegenwoordig zegt men ook wel ‘coup de 1’étrier’ (stijgbeugel). Vin du curé - aangeboden aan de priester na een doopplechtigheid.
Vin de veille - werd door hovelingen bij het bed van de koning gezet in geval hij een slaapmutsje zou wensen.
Vin du clerc - door de strafpleiter aan de griffier van de rechtbank aangeboden na een voor hem gunstig uitgevallen vonnis.
