Dokterswoordenboek

Jannes van Everdingen (2010)

Gepubliceerd op 23-02-2017

slechthorendheid

betekenis & definitie

Een minder goed gehoor maar wel goed genoeg om spraak of andere geluiden te horen, eventueel met een gehoortoestel.

Het verschil met doofheid is dat iemand die doof is niet (meer) via het gehoor kan communiceren. Dat is erger dan slechthorendheid. Maar ook slechthorendheid is hinderlijk voor iemand in het contact met andere mensen. Het eerste teken van gehoorverlies doet zich meestal voor als iemand telkens aan andere mensen moet vragen of zij hun woorden willen herhalen of als iemand een spreker nauwelijks kan verstaan wanneer die hem niet aankijkt. Dat alleen al geeft een onprettig en ongemakkelijk gevoel.