Verwarming d.m.v. een installatie die vanuit een centraal punt wordt verhit.De Romeinen kenden reeds een systeem van verwarming d.m.v. vlamkanalen en verwarmde lucht thermen, hypocaustum). Deze techniek werd ook in m.e. kloosters toegepast ( (zie) calefactorium). In XIX worden nieuwe technieken ontwikkeld, o.a. een systeem waarbij een calorifère lucht verwarmde, die door kanalen naar diverse ruimten werd getransporteerd.
De architect B.W.H. Ziezenis maakte in 1808 een dergelijk systeem in het Paleis op de Dam te Amsterdam. Soortgelijke installaties zijn ook in het huis Landfort te Megchelen (Gld.) en het Huis te Linschoten (U.) aangetroffen.
In Utrecht bevatte het ‘Suikerhuis’ (raffinaderij) reeds in 1832 een installatie waarmee vier verdiepingen met kolen warm gestookt konden worden. Sedert eind XIX kwamen verwarmingssystemen met verwarmd water tot ontwikkeling. Voor de warmteafgifte dragen metalen radiatoren zorg.
