ruimtevormen

betekenis & definitie

De binnen een architectuur besloten ruimte, zoals een massa, een plastisch gevormd lichaam dat geleed kan zijn en als bewegend, dynamisch ervaren kan worden ( barok). De plattegrond, wanden en plafond omsluiten de vorm van de ruimte. Enkele treffende onderscheidingen in de theorie van de ruimtevorm zijn: additie (romaans, Italiaanse renaissance), divisie (gotiek), ruimtebinding en absorptie (hoge gotiek), vervloeiing, vertraging van de beweging (late gotiek), versmelting, vermenging van ruimtedelen, interpenetratie, inversie (barok).Ook in de stedenbouw is het begrip gebruikt: organisatie van de buitenruimte d.m.v. wat dan kenmerkend de wanden van straten en pleinen heet.