De bouwkunst van de Renaissance begint omstreeks 1420 in Italië met de bouw van het Ospedale degli Innocenti in Florence. De term betekent letterlijk wedergeboorte, en staat voor het proces waarbij de mens zich als een individu met een eigen persoonlijkheid ging beschouwen. Men stelde zich ten doel om de vormentaal van de Antieken weer toe te passen, die door opgravingen in Rome beter bekend geworden was.
Eerst werden de bouwwerken van de Romeinen nagevolgd, en daarna werden ze bestudeerd. De benaming 'Renaissance' is voor het eerst gebruikt door E.Koloff in Raumers Historisches Taschenbuch van 1840. Er is sprake van drie fasen.
De vroege Renaissance duurt tot ongeveer 1500. Rome wordt het centrum van de hoge Renaissance met de bouw van het Tempietto in 1502. Wanneer Michelangelo in 1547 de leiding krijgt over de bouw van de St.
Pieter in Rome, is de periode van de late Renaissance aangebroken.
Die periode wordt ook wel het Maniërisme genoemd. De overgang naar het Classicisme wordt gemarkeerd door de werken van Palladio.
