Het voorstellen van gepolijst marmer met schilderkunstige middelen zoals verf en vernis. Vaak zijn platen en stroken voorgesteld overeenkomstig de wijze van verwerken van echt marmer. Kleurbedoelingen en aderverloop zijn onbeperkt beheersbaar en te bereiken.
Nederlandse handwerkslieden plachten in deze kunst uit te munten, getuige de lof die de Zweedse architect N. Tessin over hun marbrieren uitsprak (1687). Iets anders was de techniek waarop aan Hendrick de Keyser in 1612 en Cornelis de Graeff in 1628 octrooien werden verleend: marmersteen verkregen door het vermengen en in het vuur bakken van verscheyde verwen.
Vgl. marmerstuc, stucco lustro.
