Als de smalle sikkel van de maan voor het eerst na de donkere maan weer zichtbaar werd aan den hemel, was er blijdschap in Israël. De verschijning van de maan werd in latere tijden aan heel het volk door het Sanhedrin bekend gemaakt door vuursignalen van den Olijfberg, doch toen de Samaritanen uit vijandschap door moedwil ditteeken niet meer zeker stelden, geschiedde dit door boodschappers.
Als door de weersgesteldheid de sikkel niet kon worden gezien, konden geen boodschappers komen om het Sanhedrin te verwittigen dat de nieuwe maan was aangebroken. De nieuwe manen nu werden door de Israëlieten als heilige dagen gevierd; dan was er vreugde in het land.
Zij worden op vele plaatsen genoemd in eenen adem met de sabbatten (Jes. 1 : 13; Ez. 46 : 1, 3; 2 Kon. 4 : 23; Am. 8 : 5 en Jes. 66 : 23). Gemeenlijk lag het werk zoowel als het handelsverkeer dan stil, gelijk dit voor den sabbath naar de Wet was voorgeschreven (Am. 8 : 5).
Dan werd de vergadering samengeroepen (Jes. 1 : 13) en predikten de profeten het woord Gods (Hagg. 1:1) en plachten de vromen tot de profeten te komen (2 Kon. 4 : 23). Op dezen dag werden feestmaaltijden gehouden; er was blijdschap over het opnieuw weer zichtbaar worden van de maan.
Ja aan het hof van Saul werd ook op den tweeden dag nog de familiefeestmaaltijd gevierd (1 Sam. 20:5, 27). Dit feest werd niet enkel bij het heiligdom gevierd, maar door het gansche land.In Num.28: 11—15 worden de offers genoemd, die dan moesten worden gebracht, zonder dat wij verder iets lezen over de inzetting van dit feest en op welke wijze het moest worden gevierd. Alleen lezen wij in Num. 10 : 10: en in de beginselen uwer maanden, zult gij ook met trompetten blazen. Het nieuwe maanfeest is naar alle waarschijnlijkheid van vóór-Mozaïschen oorsprong en werd ook gevierd door de omliggende volkeren. Het is allicht in de schepping gegrond, daar het toch de Heere is die het groote licht tot heerschappij des daags en het kleine licht tot heerschappij des nachts maakte en tot teekenen en tot gezette tijden (Gen. 1:16,14).
De nieuwe maan van de zevende maand is in den feestkalender opgenomen en is door de Wet geregeld en draagt het karakter van een sabbat. Alle werk moest dan rusten en eene godsdienstige samenkomst worden gehouden (Lev. 23 : 24 vv.). De offeranden dienden te worden vermeerderd (Num. 29 : 1 vv.). Het trompetgeschal werd dan verhoogd (Lev. 23 : 24: eene gedachtenis des geklanks; een dag des geklanks, Num. 29:1; de bazuin des geklanks, Lev. 25 : 9). Op dezen dag begonnen de teruggekeerden onder Ezra den Heere brandofferen te offeren (Ezra 3 : 6), en las hij op plechtige wijze aan het volk het boek der Wet voor. Na de ballingschap werd deze nieuwe maan de nieuwjaarsdag.
