Geboren 30 November 1817 te Garding, overleden in 1903, was in zijn tijd de grootste kenner der Romeinsche oudheid. Dr J.
Woltjer schreef over hem een verhandeling in Mannen van Beteekenis 1885. En meer misschien dan in eenig ander geschrift toont Woltjer hier zijn geduchte werkkracht, gepaard aan een nooit verstoorde helderheid van inzicht en onafhankelijkheid van oordeel.
In al wat een reusachtig geleerde en onderzoeker als Mommsen heeft bijéén vergaard en tot stand gebracht is Woltjer diep doorgedrongen: zijn Romeinsche. Geschiedenis en zijn Staatsrecht heeft hij zich eigen gemaakt; in zijn Corpus Inscriptionum Latinarum is hij thuis als maar weinigen.
Maar ook wat Mommsen heeft ontbroken ontgaat hem niet.
