De naam ontleent dit offer aan een beweging, die daarbij met de handen werd gemaakt. De priester legde dan zijn handen onder die van den offeraar en door die te bewegen werden ook de stukken van het offer voor- en achterwaarts bewogen, en wel in de richting van de deur van den tabernakel en tempel heen en terug.
Door deze beweging werd de gedachte vertolkt dat de gave den Heere behoorde, wonende in zijn huis, doch dat Hij haar den priester gaf tot spijze voor zijn maaltijd. De offeraar wijdde deze stukken den Heere en niet den priester.
Deze dankte ze echter de goedheid Gods, die ze hem gaf. Nu spreekt de Schrift van een beweegborst (aanbiedingsborst.
De Leidsche vertaling heeft in al deze teksten het begrip: aanbieden bewaard) op vele plaatsen (Lev. 7:34; Num. 18 :18). Verder lezen wij van de garf des beweegoffers (aanbiedingsschoof Leidsche vertaling) van het beweegbrood, gebracht op het Paaschfeest (Lev. 23 : 15, 17).
Echter wordt ook een beweegoffer genoemd wat de Israëlieten vrijwillig offerden voor den bouw en inrichting van den tabernakel (Ex. 35 : 22; 38 : 24; 38 : 29). Ja zelfs de afzondering der Levieten voor den dienst des Heeren wordt een beweegoffer genoemd (Num. 8 : 13, 15).
Zoo wordt ten slotte alles wat de Israëliet vrijwillig of naar een gebod des Heeren van het zijne of van de zijnen den Heere wijdt, niet als een offer maar als een geschenk ten dienste van het heiligdom, een beweegoffer genoemd.
