Onder suggestie verstaat men een verstandelijke ingeving, een innerlijke overtuiging, die aan gewaarwordingen zich verbindt, b.v. het zien van een wolk van bepaalde gedaante wekt de voorstelling op van een daarop gelijkend dier. De laatste voorstelling is dan door de eerste gesuggereerd.
Het is dus een onderlinge samenknooping van voorstellingen, waarbij de gedachten elkander opwekken. Zoo verkreeg het woord in onzen tijd den zin van geestelijke beïnvloeding, het ingeven van voorstellingen en zich daarmede verbindende handelingen onder den invloed eener overheerschende persoonlijkheid.
Hetgeen de ziel onder de inwerking van prikkels van buiten af bewust doorleeft, hangt niet alleen af van den aard dezer prikkels, ook niet alleen van vroegere ervaringen, maar wordt ook wezenlijk mede bepaald door voorstellingen en verwachtingen, die in de ziel reeds aanwezig zijn. Onder bepaalde omstandigheden en bij bijzondere levendigheid van het voorstellen is er een sterke invloed werkzaam. (Verg.
A. Binet, La suggestibilité.
Hugo Münsterburg, Psychology, p. 254 ff.). Het ligt voor de hand, dat de suggestie in het sociale leven een zeer groote rol speelt en zonder deze er eigenlijk geen sociale omgang mogelijk zou zijn.
Nu is er echter niet slechts een omgang met den naaste, maar de mensch heeft ook een omgang met zichzelven en daarbij kan hij nu ook allerlei voorstellingen in zichzelven wakker roepen en koesteren met voorliefde. Dit noemt men dan een autosuggestie, die als zij zeer sterk wordt, een illusie kan worden, een inbeelding, een zichzelf wijsmaken van iets, dat stellig wordt geloofd, zonder dat er toch in het kader der werkelijkheid grond voor is.
Autosuggestie is dus het bij zichzelf voortbrengen eener suggestie. Bij hypnose speelt de suggestie een hoofdrol en is autosuggestie een van den gehypnotiseerde zelven uitgaande suggestie.
