Dit is een van de feesten in de Roomsch-Catholieke kerk. Het is op de volgende wijze ontstaan.
In de oude Christelijke kerk werd met eerbied gedacht aan de martelaren. Boven hun graven bouwde men reeds vroeg kleine kerken of kapellen, of men bracht hun beenderen over naar een bestaande kerk.
Nieuwe kerkgebouwen werden naar de martelaren genoemd en bij den doop gaf men hun namen aan de doopelingen. De dag huns doods werd als een bijzondere feestdag gevierd.
Dikwerf vierde men die feesten op hun graven. In de kerk werd de vereering der martelaren met welsprekendheid aanbevolen.
Dichters bezongen hun lof (Paulinus, Prudentius). Iedere provincie, iedere stad hield er een beschermheilige (schutspatroon) op na.
Het scheen, alsof langzamerhand de vereering der helden, zooalsdie in het Heidendom gevonden werd, hare intrede gedaan had in de Christelijke kerk. (Zie ook Heiligenvereering). Uit deze vereering der martelaren, waaraan zich later de vereering der heiligen in het algemeen paarde, ontstond in het Oosten een bijzondere feestdag in de 5e eeuw.
Het werd het feest Allerheiligen genoemd en het werd gevierd op den Zondag na Pinksteren. In het Westen vierde men hetzelfde feest op 12 Mei.
Later werd de datum vastgesteld op 1 November.
