Wie vroeg sterft, is langer dood. Daar valt niet over te twisten.
Maar de vraag wat er zich afspeelt na de laatste ademtocht is daarmee niet beantwoord. Belanden we misschien toch in de hel? In Groot-Brittannië legde men vroeger kleine schaaltjes met zout en brood op de borst van een overledene, en een zondeneter at, tegen een passend salaris, de inhoud van de schaaltjes op. Hij laadde daarmee alle zonden op zich, en men had de garantie dat de ziel zondenvrij in het paradijs kwam. Volgens een andere versie werd een arme man ‘over het lijk heen geld, brood en bier aangereikt, gelovend dat hij daarmee de zonden van de dode overnam, die daardoor niet meer zou rondspoken’ (John Brand, Observations on Popular Antiquities of Great Britain, Londen, 1908).
