(Se, 34)
Chemisch element, een in de natuur niet vrij voorkomende, maar in verbindingen zeer verbreide, aan zwavel verwante stof.
Het element werd in 1817 ontdekt door de Zweedse scheikundige J.J. Berzelius (1779-1848). Aanvankelijk werd het verwisseld met tëüurium (zie daar). Ter onderscheiding van dit element noemde men het naar de maan (Gr. selene). In de Griekse mythologie is Selene (Lat. Luna, zie lunatisme) de maangodin, die s nachts op een glanzend vierspan door de hemel rijdt. Ze is de dochter van het tweede Titanenpaar, Hyperion en Theia. Eoos, de godin van de morgenstond, is haar zuster, Helios, de zonnegod haar broer.
Selenium wordt gebruikt in een foto-elektrische cel (seleniumcel), meestal bestaande uit de metallieke modificatie van selenium, bedekt met een transparant goud-of platinalaagje en aangebracht op een metaalplaat: o.a. toegepast in luxmeters en foto-elektrische belichtingsmeters voor fotografie.
