Lekkernij bereid uit fijngestampte amandelen, suiker en rozenwater.
De meeste etymologische woordenboeken geven een ingewikkelde verklaring waar het woord 'marsepein’ vandaan komt. In eerste instantie is het afkomstig van het Italiaanse woord marzapane, dat oorspronkelijk doos met suikergoed’ betekende. Later kreeg de lekkere inhoud van die doos, de marsepein, deze naam. De bereiding van deze lekkernij zou bedacht zijn door religieuzen: de ursulinenorde van Issoudun in Frankrijk. Het snoepgoed werd door een ieder zo gewaardeerd, dat de zusters een patisserie begonnen. Het was een vaste gewoonte geworden deze zoetigheid op het feest van de Heilige Marcus (25 april) te genieten. In het Latijn sprak men van ‘marei panis’= brood van Marcus. Dat wij van marci panis’ marsepein gemaakt hebben, is naast de etymologische verklaring ook heel voorstelbaar en omdat dit alles weer terug te voeren is naar Sint Marcus, die in 336 een aantal maanden de stoel van Petrus in Rome bezette, is hier dus sprake van een eponiem.
Wanneer het woord marsepein ingeburgerd geraakt is, weten we niet. Wel is bekend dat zowel Napoleon III als paus Pius IX verzot op marsepein was.
Nog steeds is marsepein in Nederland en Duitsland een traditionele sinterklaas- en kersttraktatie.
