zijn de grote lijnen van het verkeer; daarover trokken in de Bijbelse oudheid de karavanen. Die karavanen zijn wel lang, maar niet breed: het ene lastdier loopt achter het andere voort.
Zulke kolonnes moeten elkander voorbij kunnen gaan; buitendien lopen de geleiders ernaast. Daardoor zijn de w. zo breed, dat 3 of 4 voetgangers naast elkaar kunnen gaan. De w. zijn herkenbaar aan de steenwallen ter weerszijden; de grote steenblokken op de weg worden aan de kanten opgetast en de kleinere worden erover heen gegooid. Zulk een weg, met steenmuurtjes ter weerszijden, door de Hebr. „mesilla” genoemd, heet St.Vert. „gebaande weg”, Ps. 84 : 6.
