Wat is de betekenis van zeebeving?

beving van de zeebodem. aardbeving met epicentrum op de zeebodem; beving van de zeebodem. Voorbeelden: Een zeebeving voor de kust van Japan heeft gebouwen in de hoofdstad Tokyo zondag doen schudden op hun grondvesten. Voor een tsunami hoeft volgens deskundigen niet te worden gevreesd. Het epicentrum van de beving lag diep onder de ze...

zeebeving - Zelfstandignaamwoord 1. (seismologie) aardbeving waarvan het epicentrum op de bodem van de zee ligt ♢ De kust werd getroffen door een verwoestende zeebeving, die gepaard ging met een hoge vloedgolf. Woordherkomst samenstelling van zee en beving

Aardbeving waarvan het epicentrum op de bodem van een oceaan ligt. Wanneer daarbij de zeebodem plotseling in verticale zin een sterke verandering ondergaat, wordt ook het zeeoppervlak sterk verstoord. Er breiden zich dan vanuit het epicentrum in alle richtingen golven uit, die met grote snelheid over de oppervlakte van de oceaan lopen. Als deze gol...

aardbeving waarvan de haard in zee ligt. Bij zo’n zeebeving ontstaan vloedgolven die zich over de gehele oceaan verplaatsen en bij het bereiken van de kusten geweldige vernielingen aanrichten. Vooral de kusten van de Grote Oceaan worden hierdoor nogal eens getroffen.

v. (-en), aardbeving welker epicentrum in de zeebodem ligt.

aardbeving, waarvan de haard (epicentrum) onder het zeeoppervlak ligt. Dikwijls oorzaak van vloedgolven.

v. zeebevingen (beroering der zee tengevolge van aardbeving).

onderzeesche → aardbeving, die dikwijls een → vloedgolf veroorzaakt.

De z. verschillen van ➝ aardbevingen alleen doordat de haard (epicentrum) onder zee ligt. Ze worden gevoeld als stooten van het schip, soms zóó heftig, dat masten kunnen breken, enz. De z. plant zich voort als een elastische longitudinale golfbeweging, hetgeen bij duikers en visschen tot verdooving leidt door de plotselinge drukverand...