Wat is de betekenis van wroeten?

wroeten - Werkwoord 1. (inerg) de grond omwoelen op zoek naar iets ♢ Hij wroette in de modder om zijn verloren ring terug te vinden.

wroeten - regelmatig werkwoord uitspraak: wroe-ten 1. snuffelend graven ♢ de varkens wroeten in de grond 1. in iemands verleden wroeten [proberen schandelijke gebeurtenissen op te halen]...

hard werken, ploeteren, zwoegen En zooals Van Paemel werden er in ons schoon land honderd en duizend boeren, na 'n levenlang wroeten dag en nacht dat de vingers er krom van stonden, toch uitgeschud en weggejaagd gelijk schurftige schapen. (Joris Van Parys, Het leven, niets dan het leven) Negentig minuten lang bonken, wroet...

(wroette, gewroet) in België ook: zwoegen, hard werken, zich afsloven.

Van pers.: hard werken, ploeteren, zwoegen. Hij had de laatste tijden ook zoveel zaken te beredderen, was daarenboven nooit zeker van de volgende morgen, kon evengoed nu als binnen ’n uur aangehouden worden. En toch wroette hij krachtdadig voort tot het uiterste, LANGENS 1947, 77. Wat is er daar gewerkt en gewroet geworden in de smidse van d...

v., wrotte; (van een mol), rilje, ridzje; -d om los te komen, wraemsk; door — vernielen, towrotte.

...

(wroette, heeft gewroet), 1. woelende, zoekende graven in de grond of in andere losse stof: in de grond, in een hoop stro wroeten ; de kinderen wroeten graag in het zand ; — (fig.) in eigen ingewand wroeten, zijn gemoed doorwoelen; — in iets wroeten, het doorwoelen, met de bijgedachte van onfrisheid of ongezo...

wroette, h. gewroet ([al snuffelende] in de aardkorst woelen [en gravende zoeken]; door wroeten doen ontstaan): een varken wroet met de snuit in de grond; een gat in de grond wroeten; fig. in eigen ingewanden wroetend, in tweedracht elkaar bestrijdend; met wroeten en tobben komt hij aan de kost, met zwaar, met slafelijk werken.