Wat is de betekenis van volharding?

volharding - Zelfstandignaamwoord 1. de wil om waar men mee begonnen is ten einde toe uit te voeren ♢ Zijn volharding was prijzenswaardig. Woordherkomst Naamwoord van handeling van volharden met het achtervoegsel -ing. Synoniemen persistentie

eigenschap van iemand die flink en standvastig blijft bij zijn handelen. Deze term wordt gewoonlijk gebruikt om aan te geven hoe snel iemand zich van een bepaald doel afwendt, wanneer hij moeilijkheden ontmoet. Volharding hangt af van individuele factoren (leeftijd, → temperament), van het sociale milieu en van iemands psychologische verleden....

ten einde toe in de staat van genade, zodat men sterft in vriendschap met God en het eeuwig leven beërft, is een onverdiende genadegave Gods, die de Zijnen verkoos nog vóór zij er waren en hen onfeilbaar zeker heenleidt naar hun eindbestemming. Moge deze gave Gods, waarom slechts verlangend gebeden kan worden, tevens een opgave z...

s., kriich, krigelens, stânfêstens.

v., het volharden; standvastigheid.

v.: bedaarde, taaie volharding.

➝ Eindvolharding.

v. het volharden.

Volharding - n.l. der heiligen, de leer, dat de waarlijk geloovige niet meer van het geloof kan afvallen. Zij wordt bepaaldelijk door de Gereformeerde kerk aangenomen, in verband met de Voorbeschikking en Bekeering. De R.-K. kerk meent, dat men nooit zeker kan zijn van zijn zaligheid. Vgl. AFVAL.