Wiktionary (2019)
verwoesting - Zelfstandignaamwoord 1. het aanbrengen van grote schade, tot een woestenij terugbrengen ♢ De inname van de stad leidde tot de volledige verwoesting ervan. Woordherkomst Naamwoord van handeling van verwoesten met het achtervoegsel -ing.
Muiswerk Educatief (2017)
verwoesting - zelfstandig naamwoord uitspraak: ver-woes-ting 1. het kapot maken of kapotgemaakt worden ♢ na de verwoesting van hun huizen kon men in het dorp niet meer wonen 2. dat wat kapotgemaakt is ...
Getty Research Institute (1990)
verwoesting - Het afbreken van de structuur, de organische verschijningsvorm of de toestand van stoffelijke of onstoffelijke voorwerpen.
Van Dale Uitgevers (1950)
v., 1. het verwoesten; 2.het verwoest-worden : daar is verwoesting en verbreking en honger en zwaard (Jes. 51 : 19); wanneer gij dan zult zien den gruwel der verwoesting (Matth. 24 : 15) ; 3. (-en), geval van verwoesten, het verwoeste, vernieling: de verwoestingen door aardbevingen aangericht, zijn ontzettend; Sion is een woestijn geworden...
M. J. Koenen's (1937)
v. verwoestingen: de verwoesting van Jeruzalem, 70 n. C.; de (grote) verwoestingen, door de aardbeving aangericht.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
v., het vernielen; (-en), vernieling: de verwoestingen door aardbevingen aangericht, zijn ontzettend.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
