Wat is de betekenis van verwijten?

verwijten - Werkwoord 1. (ditr) verantwoordelijk gesteld worden voor een gemaakte fout ♢ Hem werd grote arrogantie verweten. verwijten - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord verwijt Woordherkomst afgeleid van wijten met het voorvoegsel ver-

verwijten - onregelmatig werkwoord uitspraak: ver-wij-ten 1. laten blijken dat je het iemand kwalijk neemt ♢ hij maakte haar een verwijt over haar te laat komen Onregelmatig werkwoord: ver-wij-ten ik verwijt ...

v., forwite; iem. iets —, immen eat to hâlden jaen, immen eat foar de fuotten, skinen smite, immen eat op syn brea lizze; elkaar van alles —, elkoar wyt en swart forwite.

...

(verweet, heeft verweten), 1. als schuld of te kortkoming voorhouden, ten laste leggen: Rij verweet hun hunne ongelovigheid (Mare. 16 : 14); iem. zijn gedrag, een misslag verwijten ; ik heb mij niets te verwijten, ik ben niet tekortgeschoten, heb geen schuld ; 2. zij hebben elkaar niets te verwijten, zijn even schuldig;...

verweet, h. verweten (berispend wijzen op een fout, ten laste leggen): iem. iets verwijten; ik heb mij niets te verwijten; ze hebben elkaar niets te verwijten, één pot nat; een verwijtende blik; z. ook ketel.

(verweet, heeft verweten), als schuld of tekortkoming aanwrijven: ik heb mij niets te verwijten, mij treft geen blaam; zij hebben elkaar niets te verwijten, zijn even schuldig; (spr.) de pot verwijt de ketel dat hij zwart is, de een verwijt de ander zijn eigen gebrek.

...

VERWIJTEN - (verweet, heeft verweten), berispen, laken : iem. zijn gedrag, een misslag verwijten; ik heb mij niets te verwijten, ik ben mij niets verkeerds bewust; — ten laste leggen : iem. eene misdaad verwijten; (spr.) de pot verwijt den ketel, dat hij zwart is, zie POT. VERWIJTING, v. (-en), het verwijten; hetgene men iem. verwijt.