Wat is de betekenis van verwijt?

verwijt - Werkwoord 1. enkelvoud tegenwoordige tijd van verwijten 2. gebiedenwijs van verwijten

s.n., forwyt (it), forwiting; scherp —, feech; scherp en onheus —, snuter, snútslach, snútbokken.

...

o. (-en), het aan iem. voorhouden van iets als een schuld, een tekortkoming : iem. verwijten doen ; hij kwam met allerlei verwijten ; — zich ergens een verwijt van maken, het zich verwijten ; — ons treft geen verwijt, wij zijn er niet schuldig aan.

o. verwijten (berisping, gisping): iem, een verwijt van iets maken; hem treft geen verwijt.

(vdr'wijt) o. (-en) scherpe afkeuring, berisping : een hard, scherp -; iemand een doen; een tot iemand richten; ik maak er mij een van dat niet te hebben gezien. Syn. * blaam, verwijten (verweet, heeft verweten) 1. scherp, afkeuren, berispen, laken. 2. ten laste leggen : iemand een misdaad -. * pot. verwijting v. (-en).

o. (-en), berisping: zich ergens een verwijt van maken, het zich als een schuld of tekortkoming aanrekenen; ons treft geen verwijt, wij zijn niet tekortgeschoten.

...

VERWIJT - o. (-en), scherpe afkeuring, berisping : iem. een scherp verwijt geven; zich ergens een verwijt van maken, het zich verwijten.