Wat is de betekenis van verdenking?

verdenking - Zelfstandignaamwoord 1. het vermoeden van het uitvoeren van een (strafbaar) feit Woordherkomst Naamwoord van handeling van verdenken met het achtervoegsel -ing.

verdenking - zelfstandig naamwoord uitspraak: ver-den-king 1. het denken dat hij iets verkeerds heeft gedaan ♢ hij werd gearresteerd op verdenking van fraude 1. een verdenking koesteren [iemand erg...

- in verdenking stellen, in staat van beschuldiging stellen, verdenken. In de koffer vonden de speurders drie kartonnen dozen met daarin de pillen. De passagier, een 29-jarige man, wordt in verdenking gesteld van mededaderschap van invoer, handel en bezit van psychotropische stoffen en deelname aan een criminele organisatie. - DM, 23-11-2002...

slegte vermoede van iem., agterdog; in verdenking bring.

s., fortinking, (kwea-)bitinken (it); iem. in — trachten te brengen immen bistokelje.

...

v. (-en), 1. het verdenken ; kwaad vermoeden, achterdocht, argwaan: verdenking koesteren 2. opzicht waarin iem. verdacht wordt: zich van een verdenking vrijpleiten', 3. het verdacht-worden : onder verdenking staan.

Microbe der jaloersheid.

v. verdenkingen (kwaad vermoeden): iems. eerlijkheid in verdenking brengen, verdacht maken; buiten alle verdenking; onder verdenking van; de verdenking valt, rust op hem; boven verdenking verheven; in verdenking staan.