Wat is de betekenis van uitstorten?

uitstorten - regelmatig werkwoord uitspraak: uit-stor-ten 1. ergens uit vandaan stoten ♢ tijdens het vrijen wordt het zaad uitgestort 2. de inhoud eruit gooien ♢ je moet de mand met druiven uits...

v., útstoarte.

...

(stortte uit, heeft en is uitgestort), 1. stortende verwijderen uit, wegwerpen, resp. ledigen: de inhoud van een mand, en vand. een mand uitstorten; (fig.) voor iem. uiten, openbaren: zijn gebeden voor Gods troon uitstorten; klachten uitstorten ; zijn hart uitstorten, zeggen wat men op het hart heeft; bij iem. zijn ge...

(zijn hart, zijn ziel). 1 SAMUEL I vers 15. PSALM 42 vers 5. PSALM 62 vers 9.

stortte h. uitgestort (stortend doen vallen, leegstorten): water op de vloer uitstorten; (kruiwagens met) mest op het land uitstorten; fig. zijn hart uitstorten, zeggen, wat men in of op het hart heeft; refl. rivieren, die zich in dit meer uitstorten, uitstromen.

('uit) (stortte uit, heeft uitgestort) 1. stortend uitwerpen, ledigen : een emmer -. ➝ fiool. 2. zich -, vallen : die rivier stort zich uit in de Maas. 3. verspreiden, uitspreiden : mest over het veld. 4. openbaren : aan iemand zijn hart, gemoed -; zijn gebeden voor Gods troon.

(stortte uit, heeft en is uitgestort), 1. stortend laten vallen: water op de vloer uitstorten; (fig.) zijn hart uitstorten, zeggen wat men op het hart heeft; 2. zich uitstorten, uitstromen, vallen: die rivier stort zich uit in de Rijn.

...