Wat is de betekenis van uitmunten?

uitmunten - regelmatig werkwoord uitspraak: uit-mun-ten 1. beter presteren dan anderen ♢ Meike munt uit in zorgzaamheid Regelmatig werkwoord: uit-mun-ten ik munt uit (... ik uitmunt) ...

v., útmuntsje, -blinke, -ljochtsje, der út rinne.

(muntte uit, heeft uitgemunt), anderen overtreffen, uitsteken, uitblinken: hij munt uit door zijn gedrag en zijn bekwaamheid; boven allen uitmunten.

muntte uit, h. uitgemunt (vero. munten = uitsteken: uitblinkend, uitstekend zijn): uitmunten boven; uitmunten in.

('uit) (muntte uit. heeft uitgemunt) [op een munt uitkomen] uitblinken, uitsteken.

munten is hier: een teeken aanbrengen ; uitmunten w. d. z.: uit-teekenen = door teekens bij anderen uit-komen, zich van anderen onderscheiden; vgl. ’t Hgd. auszeichnen (letterlijk: uitteekenen) = uitmunten.

UITMUNTEN - (muntte uit, heeft uitgemunt), ten einde munten: het zilver, brons uitmunten; — (fig.) overtreffen, uitsteken, uitblinken: hij munt uit door zijn gedrag en zijne bekwaamheid; boven allen uitmunten. UITMUNTTNG, v. UITMUNTEND bn. bw. (-er, -st), uitstekend, voortreffelijk: gedrag en vlijt waren uitmuntend; dat is uitmuntend gezegd....