Wat is de betekenis van treiter?

1) (1955) (Barg.) gezicht; hoofd. Wellicht verkorting van treitergezicht of treitersmoel. Vgl. aambeeld*; bakhuis*; bekwerk*; façade*; facie*; fieselefacie*; fieselemie*; front*; gaper*; gebbe*; grens*; kakement*; mufferd*; patsef*; ponem*; postzegel*; ruiker*; schim*; smikkel*; smoel*; smoelement*; smoelwerk*; snoet*; snoetenbak*; snoetwerk...

treiter - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van treiteren ♢ Ik treiter 2. gebiedende wijs van treiteren ♢ treiter! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van treiteren ♢ treiter je?...

hoofd, gezicht In 1955 voor het eerst aangetroffen, in een literaire tekst. • ‘Ik kijk wel uit. Ben niet kreesie! Heb het uit zijn jat gehaald en midden in haar treiter gegooid.’ ¶ G.P. Smis, Het nieuwe spionnetje (1955), p. 48 • ‘Ik schijt peuken van je treiter, mafkees. Nog één keer iets wat mij niet bevalt en ik pak je persoonlijk aan. I...

(etym.?) 1. (ongunstig) hoofd, gezicht: Haai is moedirs mauiste al niet, moar as ie dèn sulleke traatirs trek, nou dèn mot je fèn sèllif mei lache, SMIS4 203; 2. treitertje, krentenmikje: QUERIDO 2, 376.

sleepnet; sleepboot

getreiter, pla, terg; kasty.

(Barg.) brood; treiterchocolade: melk-en-water in de gevangenis, dat bij het brood wordt gegeven.

m. (-s), 1. iem. die pleegt te treiteren: het is een echte treiter; 2. (Barg.) brood.

een brood. Een krentetreiter, een krentebrood. Hij kreeg 3 maanden voor een treitertje. Een bakker bekeuren of op zijn kop tikken voor een paar treiters.