Wat is de betekenis van tintel?

I. m., g. mv., licht ontgloeibare stof, meestal bestaande uit de geprepareerde hoed van de tondelzwam of uit de gedoofde kool van een weefsel; tondel, tonder. II. m., prikkeling van de koude: de tintel in de vingers hebben. III. m. (-s), glinstering, flikkering, tinteling: de klaarte die alles tintel en leven en schoonheid gaf.

tintel - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van tintelen ♢ Ik tintel 2. gebiedende wijs van tintelen ♢ tintel! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van tintelen ♢ tintel je?

getintel, vonkel; skitter, prikkelgevoel.

1. v. (verkoold of verbrand linnen); 2. m. (prikkeling van de koude).

I. ('tintəl) m. het tintelen. II. (’tintəl) v. [wsch. vervorming van tondel onder invloed van tintelen (1)] tondel.

m., prikkeling van de koude: de tintel in de vingers hebben.

Tintel - m. prikkeling van de koude ; den tintel in de vingers hebben.

...