Wat is de betekenis van terracotta?

Letterlijk: gebakken aarde (Italiaans). Ongeglazuurd aardewerk, meestal roodbruin, soms ook geelachtig. Toegepast in architectuurornamen- ten, sculpturen en plantenpotten.

Terracotta is een term die je gebruikt bij roodbakkende klei; deze klei bevat veel ijzeroxide en is bij een niet hoge temperatuur, 600°-800°C, gebakken zodat de scherf nog poreus is; bijv. bloempot, dakpan.

[It. = gebakken aarde, van cuocere = koken, bakken, van Lat. coquere] I zn 1 gebrande bruinrode pottenbakkersaarde; 2 ongeglazuurd aardewerk daarvan; 3 lichte bruinrode kleur; II bn 1 vervaardigd van terracotta; 2 de kleur van terracotta hebbend, licht bruinrood.

ongeglazuurd aardewerk; bruinrood

terracotta - Gebakken of in vuur gedroogde klei, normaal bruinachtig rood van kleur en sinds de oudheid vaak gebruikt voor pottenbakken, kleine beeldhouwwerken en dakpannen.

1. gebrande bruinrode pottenbakkersaarde; 2. ongeglazuurd aardewerk, dat o.a. wordt gebruikt als bloempot, koelvat, enz.

(It., gebakken aarde), term die toepasbaar is op elk voorwerp van gebakken aarde. dat niet voorzien is van een deklaag. Aangezien het gewone leem poreus blijft na het bakken werd het gewoonlijk bedekt met glazuur of email wanneer het als huishoudelijk vaatwerk moest dienen. Voor sommige pronkvoorwerpen, voornamelijk op het gebied van de beeldhouwku...

(Ital.). Gebakken klei.

Naam voor gebakken aarde, niet voorzien van een glazuurdeklaag, dus meestal roodkleurig, of voor plastieken van dit materiaal, zie Griekenland – geometrische tijdvak; zie Griekenland – vijfde eeuw; zie oostaziatische kunst – China – omgrenzing; zie oostaziatische kunst – China – decentralisatie; zie Indische...