Tegengif, tegengift
o. (-ten), o. (-en), 1. middel dat in staat is een in het lichaam geraakt vergift onschadelijk te maken. 2. (fig.) middel dat iets anders neutraliseert: zijn hoogmoed was een tegengif voor zijn gierigheid.
Van Dale Uitgevers (1950)
o. (-ten), o. (-en), 1. middel dat in staat is een in het lichaam geraakt vergift onschadelijk te maken. 2. (fig.) middel dat iets anders neutraliseert: zijn hoogmoed was een tegengif voor zijn gierigheid.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: