Wat is de betekenis van Taaie?

(1839) (oorspr. Schiedam) dubbele borrel. Eigenlijk: een sterke kerel, iemand die het lang uithoudt. • Genavond, Scheele! geef me rijs een taaie van je, assieblief… (Jacob van Lennep: Plat Amsterdamsch: Zamenspraak. 1844) • Hij heeft een taaie gepakt. Eene taaie stof bezwijkt niet licht; zdb ook bezwijkt nathals niet voor al de bo...

taaie - Bijvoeglijk naamwoord 1. verbogen vorm van de stellende trap van taai

Een taaie is een stevige borrel, eentje waar je je tanden op stuk kunt bijten. De borrel naam is in 1839 voor het eerst aan getrof- fen, in Schiedam. Van Lennep beschouwde het woord in 1845 als plat-Amsterdams. Maar echt heel erg plat kan het niet zijn geweest, want W.J. van Zeggelen gebruikte het in 1846 in een gedicht: Zoo ras de ouwe gedaan heef...

Taaie - spotnaam voor een lange, magere soldaat. Ontleend aan een populaire stripserie Taaie en Neut.

(< taai, stevig?), borreltje: De voerman die even op den hoek ‘’n taaie’ gepakt had, kwam met dreigend gevloek aanloopen, HERMUS 62.

m. (-n), (volkst.) borrel: een taaie pakken; een taaie op hebben, aangeschoten zijn.

m. taaien (misschien afkorting van taaie [= stevige] borrel: borrel): een taaie pakken; een taaie ophebben, aangeschoten zijn.

('ta:iә) m. (-n) [een flinke] Volkst. borrel: een pakken; een ophebben, enigszins dronken zijn.