Wat is de betekenis van Syntaxis?

(Gr.-Lat.), v., 1. (taalk.) leer van de woordvoeging, van de zinsbouw; 2. leerboek waarin de syntaxis wordt behandeld.

Syntaxis verwijst naar de regels en structuren die de grammaticale opbouw van zinnen en zinsdelen in een taal bepalen. Het is het onderdeel van de taalkunde dat zich bezighoudt met de organisatie en de structuur van zinnen en hoe woorden en zinsdelen met elkaar worden gecombineerd om betekenisvolle zinnen te vormen. De syntaxis omvat verschillende...

syntaxis - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) de wetenschap die de zinsbouw in talen bestudeert ♢ Veel mensen verwarren de woorden syntaxis en grammatica. 2. (taalkunde) de regels die in een taal de zinsbouw sturen ♢ De syntaxissen van het Nederlands en het...

Syntaxis is de leer van de interne bouw van woordgroepen en zinnen, dat wil zeggen van de wijze waarop woorden en zinsdelen worden samengevoegd tot woordgroepen of zinnen.

(v.), syn. vormleer; leer die de zinsbouw bestudeert en beschrijft,

Syntaxis is de leer van de interne bouw van woordgroepen en zinnen, d.w.z. van de wijze waarop woorden en zinsdelen worden samengevoegd tot woordgroepen of zinnen.

[via VLat. van Gr. sun-taxis = samen-ordening, van sun- = samen, en tassein = ordenen] 1 zinsleer, onderdeel van de grammatica dat zich bezighoudt met vorm en structuur van zinnen; 2 boek daarover.

leer der zinsbouw; boek waarin de syntaxis wordt behandeld

Zie semiotiek.