stuk verdriet
(1952) (scheldw.) vervelend persoon; pestkop. • En in je eigen wagen ben je zo’n stuk verdriet, dat de melk in de flesse al zuur wordt as je maar in de buurt komp. (Willy van der Heide: Drie jongens als circusdetective. 1952) • Straks noemt ie me stuk verdriet, dacht Bleeker, of gaat ie godverdomme roepen. (Mensje van Keulen: Bleek...