Wat is de betekenis van stuiven?

stuiven - Werkwoord 1. (inerg) door wind verplaatst worden ♢ Het zand heeft weer flink gestoven. 2. ergatief door de wind ergens naartoe verplaatst worden ♢ Door de wind is de sneeuw op een hoop gestoven. 3. ergatief zich snel, als door de wind ged...

stuiven - onregelmatig werkwoord uitspraak: stui-ven 1. in kleine korrels of druppels opwaaien ♢ de sneeuw stoof ons om de oren 2. met grote snelheid in een bepaalde richting gaan ♢ toen er aan...

waar ruzie en onrust heersen. In de bank kon het de laatste maanden zwaar stuiven.

- het stuift er, het gaat er heet, heftig aan toe. Voor een Brit moet het geregeld stuiven in de kleedkamer, hij wil dat de passie voor the game er op Keegan-eske wijze afdruipt. - BvL, 02-04-2003.

In de gemeenz. uitdr. het zal er stuiven, het zal er heftig, heet, rumoerig toegaan; ook: hij zal een uitbrander, een pak slaag krijgen enz.

1. S. van grond is het verplaatsen van bodemdeeltjes door de lucht ten gevolge van een sterke luchtstroming, b.v. bij een storm in het voorjaar als de bovengrond droog is en het land nog niet begroeid. Het materiaal-transport heeft veelal in een luchtlaag van enkele meters boven de grond plaats. Men kan het s. van de grond tegengaan door de grond t...

v., stouwe; (v. sneeuw, water), wiskje; (snel gaan), strûze, stouwe; vliegensvlug weg, vooruit, uit elkaar —, fuort, foarút, útinoar spatte.

...

(stoof, is en heeft gestoven), 1. (van een fijn verdeelde stof of een grote menigte kleine voorwerpen) door een luchtstroom gedreven zich snel voortbewegen: het zand stoof mij in de ogen; de sneeuw is tegen de ruiten gestoven; — (onpers.) het stuift hier erg, er vliegt hier veel stof rond; — (fig., gew.) het zal...