Wat is de betekenis van spectator?

(Lat.), m. (-s), toeschouwer; opmerker; bekend als titel van weekbladen met een moralistisch-didactische strekking sinds de eerste helft van de 18de eeuw: de Hollandse Spectator, door Justus v. Effen van 1731—35 uitgegeven; de Nederlandse Spectator, naam van een bekend weekblad (van 1860 tot 1906).

spectator - Zelfstandignaamwoord 1. toeschouwer Woordherkomst afgeleid van het Latijnse spectare met het achtervoegsel -ator

[Lat., van spectare = zien, frequentatief van specere = kijken] waarnemer, beschouwer, opmerker.

(spektator) toeschouwer

toeschouwer; opmerker; naam van weekbladen van moralistische strekking in de 18de en 19de eeuw.

toeschouwer.

ōris, m. 1. beschouwer, waarnemer, toeschouwer, ooggetuige; inz. = toeschouwer (bij een toneelspel). 2. onderzoeker, toetser, beoordelaar, kenner, elegans formarum, Ter., virtutis, Liv.

Eng. tijdschr., van Mrt 1711-Dec. 1712 en van Juni 1714-Dec. 1714 door Addison en Steele uitgegeven en de levenscultuur van de Verlichting belichamend; werd tot voorbeeld voor de „morele” weekbladen in Eng., Fr., Du. e.a. taalgebied, in Ned. voor de Hollandsche S. van Justus v. Effen. In 1856 werd door M. S. Lindo opgericht de Nederland...

(Lat.) m. be-, aanschouwer, toekijker; opmerker.