Wat is de betekenis van sinter?

m. (-s), ben. voor enigszins kristalvormige neerslagen in wateren waarin delfstoffen zijn opgelost.

sinter - Zelfstandignaamwoord 1. (scheikunde) product dat ontstaat uit het samenbakken van fijne ertsen, smeltmiddelen (kalksteen en duniet) en recuperatiestoffen ♢ In de hooovens gebruikt men sinter omdat men daaruit efficiënter ijzer uit ijzererts kan produceren.

[v. Germ. oorsprong] door begin van smelting (of anderszins) aaneengelopen klomp van stukken kool, mineraal e.d.

sinter - Kiezelachtig of kalkhoudend materiaal dat ontstaat bij de monding van bronnen of geisers, langs stromen of op de bodem of de oever van een meer.

kristalvormige neerslag waarin delfstowwe opgelos is.

sintel; druipsteen.

in sinterklaas etc. oude datief, ontstaan uit uitdrukkingen als te sinter Klaas’ tijde.

meest uit koolzure kalk bestaand neerslag uit minerale wateren (kalk-, kiezel-, ijzer-s., enz.)

(geol.), een kalk- of kiezelafzetting uit bronnen, veelal door middel van bacteriën en wieren neergeslagen.