Wat is de betekenis van Scythen?

m. mv., nomadische volksstammen die in de Oudheid noordwaarts van de Zwarte en Kaspische Zee woonden.

Scythen - Zelfstandignaamwoord 1. (geschiedenis) een Iraans ruitervolk dat tussen de 7e eeuw v.Chr. en de 4e eeuw AD grote gebieden in de Euraziatische steppe bewoonden. Scythen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord Scythe

naam die de Oude Grieken gebruikten voor volken ten noorden van de Zwarte Zee.

Nomadenvolk uit Zuid-Rusland van Iraanse afkomst. Woonde na de verdrijving uit het Oosten (8ste eeuw v. Chr.) tussen Don en Donau. Verdween in de Romeinse keizertijd uit de geschiedenis, zie Assyrische tijd – kunst; zie Urartu – kunst; zie oostaziatische kunst - China – feodale tijd; zie Indische kunst – Boeddha &ndash...

Een volk, dat in het begin van de 8e eeuw in het licht van de geschiedenis komt. In die tijd is er bij de Assyrische koningen sprake van de Asjkoeza of Isjkoeza in de buurt van het Oermia Meer; ten W. van de Meden en ten O. van de Kimmeriërs. Die naam Asjkoeza werd door de Grieken als Skuthoi uitgesproken, welke bij ons S. worden genoemd. De S. heb...

bij de Grieken verzamelnaam voor de tussen de Karpathen en de Don rondtrekkende volksstammen, spec. die ten N. van de Zwarte Zee.

m. mv. (nomadenvolk in Z.-Rusland en centraal-Azië). (sc = s).

nomadenstammen, N, v/d Zwarte Zee, die i/d 7e eeuw v. Chr. KI.-Azië binnenvielen en 513 vergeefs door Darius I van Perzië werden bestreden.

(’si:tzn) [Lat. Scytae] enz. Skuthen enz.