Wat is de betekenis van schurk?

schurk - zelfstandig naamwoord 1. iemand die slechte dingen doet ♢ die schurk heeft gelogen Zelfstandig naamwoord: schurk de schurk de schurken het schurkje Synonieme...

gewetenloze vent; gemene kerel. Sedert ca. 1701. Ontleend aan het Duits (Schurke). Een verband met ‘wrijfpaal’ (paai waaraan de beesten in de weide zich kunnen wrijven volgens Van Dale), vroeger ook schurk genoemd, valt niet uit te sluiten.Hoe, wat hamer! Denk je dat ik een schurk, of denk je dat ik razende dol ben? (Betje Wolff en Aagj...

s., smjunt, skoelje, skeupert, skobbert.

...

m. (-en), 1. (niet alg.) wrijfpaal; 2. gemene gewetenloze kerel, bedrieger, schavuit, boef: het is een doortrapte schurk.

m. schurken (schelm, gewetenloze kerel, bedrieger; niet alg. wrijfpaal).

m. (-en; -je) [schurken, Intens. van schuren] 1. Eig. W. g. wrijfpaal, schuurpaal. 2. msch. Metf. [vlg. bengel, schoelje] gewetenloos afzetter, bedrieger : een verachtelijke -; pleit een van de galg af, hij zal er uzelf gaarne aan helpen, slechte mensen vergelden weldaden met ondank.

slecht mensch; letterlijk: de paal (schurkpaal), waaraan het vee in de weide zich „schurkt” of schuurt.

m. (-en), gemene, gewetenloze kerel, bedrieger, schavuit, boef.