Wat is de betekenis van redenaar?

Het begrip redenaar heeft 3 verschillende betekenissen: 1) iemand die een rede houdt. 2) beoefenaar van redekunst. iemand die de redekunst beoefent, voor zijn beroep of uit liefhebberij; orator; retor. 3) goed spreker. iemand die goed kan spreken; goed spreker.

redenaar - zelfstandig naamwoord uitspraak: re-de-naar 1. iemand die een redevoering houdt ♢ de redenaar hield een feestelijke toespraak 1. hij is geen groot redenaar [kan niet goed spreken in het...

(begaafde) spreker, orator.

s., sprekker.

...

m. (-s, ...naren), 1. iem. die een rede uitspreekt: de redenaar beklom het gestoelte; — Groot-Redenaar, titel van een der Grootofficieren van de orde der Vrijmetselaren; vgl. feestredenaar; 2. iem. met betr. tot de mate van zijn welsprekendheid: een goed, slecht, groot redenaar; hij is de beste redenaar van ons...

m. redenaars, redenaren (iem., die een rede houdt; woordvoerder in een vergadering enz., spreker; inz. iem., die de gave der welsprekendheid bezit; talentvol predikant).

is degene, die, met alle gaven daartoe uitgerust, de kunst van ➝ rhetorica practisch beoefent; hij is waarachtig kunstenaar, al blijft bij hem de schoonheid ondergeschikt aan een practisch doel. Zijn doel is nl. overreding van zijn gehoor tot hetgeen hij zelf wil; daartoe overtuigt hij en werkt hij op het gemoed. Hij moet zijn stof beheerschen, de...

('re:dəna:r) m. (-s) 1. Algm. hij die een rede houdt. 2. Inz. iemand met sprekerstalent.