Wat is de betekenis van Rabbelaar?

(17e eeuw) (Barg.) snateraar; praatjesmaker; kletskous; zwetser. Vooral van toepassing op advocaten. Kijk ook onder rabbelen*. • Dit laetdunckend volck, dees rabbelaers der wetten. (J. Westerbaen: Gedichten. 1659) • Het was een schuwe rabbelaar, vertelde Frans, en toch heelemaal niet vies van een link kunstje en niet bang voor de kou van...

(Bargoens) praatjesmaker; kletskous; zwetser. Vooral van toepassing op advocaten. Dit laetdunckend volck, dees rabbelaers der wetten. (J. Westerbaen, Gedichten, 1659)

m. (-s), (niet alg.) praatjesmaker, kletskous.

RABBELAAR m. (-s), RABBELAARSTER, v. (-s), die rabbelt.

Rabbelaar, m. (-s), *-STER, v. (-s), stamelaar, -ster. *...ARIJ, *...ING, v. het rabbelen. *...EN, ow. gel. (ik rabbelde, heb gerabbeld), schielijk en onverstaanbaar spreken. *...SCHRIFT, o. zeer slecht en onleesbaar schrift. *...TAAL, o. verbasterde taal, koeterwaalsch.