Wat is de betekenis van Prangen?

(prangde, geprangd) drukken, duwen, dringen, knellen, knijpen, klemmen, omklemmen. Er komt geen verplichting om uit de kluiten gewassen jongens en meisjes van twaalf jaar op de achterbank van de auto in een kinderzitje te prangen. Dat verzekert minister van Mobiliteit Isabelle Durant. - LN, 23-01-2003.

drukken; knellen; benauwen

1. M. betr. t. zaken: drukken, duwen, dringen, persen; - ook wederk., van pers.: zich aan iemands borst prangen. (Sommige voorb. kunnen ook onder de bet. 2 horen). Zij omarmde mij, zij prangde zich aan mijn borst, haar mond lag aan mijn mond, en ik voelde haar adem hijgen, TEIRLINCK 1952, 1, 224. Ook niet het eerwaardig herderlijk gezag kan...

v., prangje, knipe.

prijken, pronken, pralen.

(prangde, heeft geprangd), 1. drukken, dringen: prangend en elkaar voortduwend hosten ze de zaal rond; 2. knellen, klemmen: ik zit tussen twee dikke paardenkopers geprangd; 3. (fig.) kwellen: ’t geprangde gemoed; in het prangen van de nood; 4. (onoverg.) (zeew.) bij harde wind onder zeil blijven om boven een punt te geraken, bij de wind op...

prangde, h. geprangd (lit. t. klemmen, knellen, drukken; fig. benauwen): droefheid kan ons hart prangen; prangend wee.

(’prangən) (prangde, heeft geprangd) [wsch. klnb.] 1. drukken, knellen : mijn schoenen mij. 2. in het nauw brengen : iemand -. 3. benauwen : -d wee.

(prangde, heeft geprangd), 1. knellen, klemmen, inperken; 2. (fig.) nijpen, benauwen, drukken, kwellen.