ploerterig, ploertig
(19e eeuw) (inf.) laag, gemeen, ruw, ongemanierd. Reeds opgetekend in het werk van o.a. Potgieter. • En zou u dan meteen de beleefdheid willen hebben er op te wijzen, hoe ik nu, totaal onschuldig, het slachtoffer ben van - zijn gelaat teekende eensklaps afschuw, toorn en minachting - van een vuile, ploertige studentengrap. (Justus van Maurik:...
