Penaten
[Lat. penates; vgl. penus = binnenste (van huis) mv (myth.) beschermgoden van een huis.
Van Dale Uitgevers (1950)
(<Lat.), m. mv., (bij de Romeinen) de beschermende huisgoden; — (fig.) zijn penaten ergens opslaan, zich daar metterwoon vestigen; — (hg.) zijn penaten opzoeken, naar zijn eigen huis gaan.
M. J. Koenen's (1937)
m. mv.: bij de Rom. de goede geesten des huizes, vereerd aan de huiselijke haard in het atrium; fig. zijn penaten opzoeken, naar huis gaan; zie laren.
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: