Wat is de betekenis van Ordentelijk?

adj. & adv., o(a)rdintlik.

bn. bw. (-er, -st), 1. fatsoenlijk, wellevend: zich ordentelijk gedragen; een ordentelijk mens ; — je kunt niet ordentelijk met hem spreken, niet naar behoren; 2. zijnde zoals het betaamt; — (bw.) naar den eis ; naar behoren ; 3. billijk, redelijk : hij vraagt er 5 gulden voor, dat is ordentelijk.

bn., bw. (1 fatsoenlijk; 2 redelijk, schappelijk): 1 Meeltje is een heel ordentelijk meisje; jongen, gedraag je toch ordentelijk; 2 de koper deed een ordentelijk bod; ordentelijkheid v.

(or’dentələk) bn. en bw. (-er, -st) 1. zich behoorlijk gedragend, fatsoenlijk: een -e jongen; neem je hoed af. 2. zijnde zoals het behoort, behoorlijk : een gebruik van zijn geld maken; een glas wijn; zijn brood verdienen. 3. ordelijk groot : een inkomen; in het -e, bij redelijke eisen, zonder buitensporigheid.

bn. en bw. (-er, -st), 1. fatsoenlijk, wellevend: zich ordentelijk gedragen; je kunt niet ordentelijk met hem spreken, niet naar behor 2. redelijk, schappelijk: een ordentelijk bod.

...

...

Ordentelijk - bn. bw. (-er, -st), fatsoenlijk, wellevend : zich ordentelijk gedragen; een ordentelijk mensch; — je kunt niet ordentelijk met hem spreker). niet naar behooren; — hij vraagt er 5 gulden voor. dat is ordentelijk, billijk, redelijk. ORDENTELIJKHEID, v.

...