Wat is de betekenis van ontbloten?

ontbloten - Werkwoord 1. (ov) de bedekking van iets wegnemen, gewoonlijk een lichaamsdeel ♢ Op verzoek van de arts ontblootte hij zijn bovenlijf. Woordherkomst Afgeleid van bloot met het voorvoegsel ont-.

ontbloten - regelmatig werkwoord uitspraak: ont-blo-ten 1. het bloot maken ♢ Gracia heeft haar schouders ontbloot Regelmatig werkwoord: ont-blo-ten ik ontbloot jij/u ontbloot ...

zie kroon.

v., ûntbleatsje, bleat meitsje.

...

(ontblootte, heeft ontbloot), 1. iets dat bedekt is bloot maken: plotseling ontblootte hij het hoofd; een degen ontbloten, uit de schede trekken; muurschilderingen van de daarover liggende kalklaag ontbloot. 2. van het nodige ontdoen, ontzetten, beroven: de bezette gebieden van krijgsvolk ontbloten.

ontblootte, h. ontbloot (blootmaken; fig. ontdoen van, beroven): het zwaard ontbloten, uit de schede trekken; het hoofd ontbloten, de hoed afnemen; ontbloten van.

('blo:tsn) (ontblootte, heeft ontbloot) 1. bloot maken : het hoofd -, om te groeten. Tgst. bedekken. 2. uit de schede trekken : het zwaard -. 3. beroven : van het nodige -.

(ontblootte, heeft ontbloot), 1. iets dat bedekt is, bloot maken: toen ontblootte hij het hoofd; (geologie) de bovenlaag wegnemen van; 2. van het nodige ontdoen, ontzetten, beroven: bezette gebieden van strijdkrachten ontbloten.