ontaard
(1939) (inf.) (ter intensivering) erg; in hoge mate. • Had Kees het nog niet teugen haar gezeid, voor datte ze naar de kerk gonge, dat ie eigenlijk een ontaarde hekel aan dat ding had en dat het al de stichting van den dienst, die hij nog onder deuze dominé mog hebbe, hou en dat was al niet veul, nog weg zou neme. (De standaard, 07/10/1...