Wat is de betekenis van ongelovig?

ongelovig - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet geloven, in de godsdienstige zin het niet geloven in een opperwezen. ♢ Een atheïst is ongelovig. 2. in de meer algemene zin verbaasd, kritisch, wantrouwend ♢ Hij keek met ongelovige ogen naar de goochelaar. Wo...

ongelovig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-ge-lo-vig 1. wie niet in god gelooft ♢ hij is geen moslim, hij is ongelovig 2. met een gevoel dat je het niet vertrouwt ♢ met een ongelovige blik...

adj., ûn-, wanleauwich.

...

bn. (-er, -st), 1. blijk gevende van ongeloof, wantrouwen: hij zag hem niet ongelovige ogen aan; een ongelovig schouderophalen; met het ongelovigste gezicht van de wereld iets vragen; — bw.: hij schudde ongelovig het hoofd; — een ongelovige Thomas, iem. die nog twijfelt aan iets dat zo goed als zeker is. 2. niet gelovend aan bep....

1 bn., bw. (niet gelovende; blijk gevend van ongeloof, wantrouwen): fig. met een ongelovige glimlach; hij schudde ongelovig het hoofd; 2 ongelovige m. en v. ongelovigen (iem., die niet gelooft inz. aan een bepaalde godsdienstige waarheid): strijd tegen de ongelovigen, (bij de Christenen) de heidenen, (bij de Mohammedanen) de Christenen.

(ongə'lovəch) bn. en bw. (-er, -st) 1. niet gelovend inz. aan de goddelijke openbaring: een man. ➝ Thomas. 2. blijk gevend van ongeloof, van wantrouwen : een -e blik, glimlach ; een gezicht zetten ; het hoofd schudden. 3. niet-kristelijk : Bonifatius werd door de -e Friezen overvallen. 4. niet-muzelman: de Arabieren scholden hem voor -e hon...

bn. (-er, -st), blijkgevend van ongeloof, wantrouwen: hij zag hem met ongelovige ogen aan; een ongelovige Thomas (naar Joh.20,25), iemand die nog twijfelt aan iets dat zo goed als zeker is.

...