Wat is de betekenis van ongehoorzaamheid?

ongehoorzaamheid - Zelfstandignaamwoord 1. het niet opvolgen van opgelegde regels Woordherkomst Afgeleid van ongehoorzaam met het achtervoegsel -heid.

ongehoorzaamheid - zelfstandig naamwoord uitspraak: on-ge-hoor-zaam-heid 1. het niet willen doen wat er gezegd wordt ♢ haar ongehoorzaamheid is erg lastig op school 1. burgerlijke ongehoorzaamheid ...

s., oer-, wanhearrigens, dôf-, douhûdigens.

...

v. 1. het ongehoorzaam-zijn; 2. (...heden), uiting, vorm van ongehoorzaam-zijn.

zie Dienstbevel.

aan militaire bevelen is een vergrijp tegen de krijgstucht, immers het Regl. betreffende de Krijgstucht eist van ieder militair „nauwgezette voldoening aan de terzake van de dienst gegeven bevelen, ook waar deze slechts kleinigheden betreffen”. Neemt de ongehoorzaamheid echter ernstiger vormen aan, dan zou zij met behulp van de krijgstu...

1° Moraal. Ongehoorzaamheid wordt gezegd van de ondeugd, of van een daad tegen de deugd van gehoorzaamheid. Om een bijzondere zonde van o. te bedrijven, moet men de speciale deugd van → gehoorzaamheid overtreden, nl. het bevel als dusdanig misprijzen. Zulken geest van opstandigheid koesteren, vijandig gestemd zijn tegen het gezag op zich z...

v., het ongehoorzaam-zijn: burgerlijke -, het opzettelijk en massaal niet naleven van voorschriften van de overheid (als protest, burgerlijke ongehoorzaamheid); 2. begrip in het Ned. militaire recht, geregeld door het reglement betreffende de krijgstucht (dienstbevel); 3. (heden), uiting, vorm van ongehoorzaam-zijn.