Wat is de betekenis van onbevoegdheid?

v.

het onbevoegd zijn. het onbevoegdheid zijn; het niet bevoegd zijn tot iets; het niet hebben van de bevoegdheid om iets te doen. Voorbeelden: Het gezamenlijk gezag eindigt: als het kind meerderjarig wordt [...]; indien een ouder of de niet-ouder onbevoegd is geworden tot het gezag, bijvoorbeeld door ondercuratelestelling. De andere ou...

onbevoegdheid - Zelfstandignaamwoord 1. het niet bevoegd zijn ♢ Onbevoegdheid tot gezag. Woordherkomst Afleiding van onbevoegd met het achtervoegsel -heid

Onbevoegdheid, - zie BEKWAAMHEID.

v., het niet hebben van een bevoegdheid, beschikkingsbevoegdheid of rechtsbevoegdheid. →handelingsbekwaamheid.

gemis van bevoegdheid op grond van onvoldoende kennis van zaken; in rechten de toestand van dengene, die volgens de wet van de uitoefening van een of ander recht is uitgesloten.

Onbevoegdheid is in regten de toestand van hen, die volgens de wet uitgesloten zijn van een zeker regt. Men heeft staatkundige en burgerlijke, algemeene en betrekkelijke onbevoegdheid. Algemeene staatkundige onbevoegdheid bestaat volgens onze grondwet in Nederland niet. Wie aan de door de wet gestelde vereischten voldoet, kan als Nederlander alle b...

...