Wiktionary (2019)
onbebouwd - Bijvoeglijk naamwoord 1. van een stuk land: zonder gebouwen ♢ Zowel in Antwerpen als in Gent zijn veel onbebouwde percelen: gaten in huizenrijen, vergelijkbaar met het terrein in de Kerkstraat (maar zeker niet allemaal even groot). Op vraag van De Standaard telde de dienst stedenbouw...
Van Dale Uitgevers (1950)
bn., 1. niet bebouwd, niet met gebouwen bezet: onbebouwde terreinen; 2. (van land) niet bebouwd, niet door ploegen enz. geschikt gemaakt tot het voortbrengen van veldvruchten, braakliggend, woest: onbebouwde gronden.
Jozef Verschueren (1930)
(onbə'bouwt) bn. 1. niet bewerkt: -e gronden. Syn. ➝ braak. 2. niet met gebouwen bezet: een terrein.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
bn., 1. niet bebouwd, niet met gebouwen bezet: onbebouwde terreinen, eigendommen; 2. (van land) braakliggend, woest: onbebouwde gronden.
J.H. van Dale (1898)
bn. niet bebouwd, niet met gebouwen bezet: slechts twee wegen, aanvankelijk straten, maar weldra onbebouwd, voeren naar de vestingwerken op de helling; (van land) niet bebouwd, niet door ploegen enz. geschikt gemaakt tot het voortbrengen van veldvruchten, braakliggend, woest: onbebouwde gronden; (fig.) (van den geest, bij vergelijking met een akker...
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
