Wat is de betekenis van omklemmen?

omklemmen - regelmatig werkwoord uitspraak: om-klem-men 1. met kracht vasthouden ♢ hij omklemde haar met zijn stevige armen Regelmatig werkwoord: om-klem-men ik omklem jij/u omklemt...

v., omklamme, -klam(mer)je.

(omklemde, heeft omklemd), 1. met kracht en klem omvatten: hij omklemde haar met zijn krachtige arm; iemands knieën omklemmen; zijn vuist omklemde het zwaard; een tang omklemde de kop der schroef; 2. (dicht.) aan alle kanten drukken en bezwaren, iem. zodanig benauwen dat hij nergens een uitweg ziet: wat angst omklemt mi...

omklemde, h. omklemd (de armen, de arm of de hand vast om iets heen slaan: iets of iem. met kracht en klem omvatten): zijn vuist omklemde een speer.

(om'klemmən) (omklemde, heeft omklemd) 1. met kracht en klem omvatten: zijn vuist omklemt een speer; iemands borst omklemd houden. 2. erg benauwen: wat angst omklemt mijn hart!

(omklemde, heeft omklemd), met kracht en klem omvatten: hij omklemde haar met zijn krachtige arm.

...

omklemmen, (omklemde, heeft omklemd), met kracht en klem omvatten, met zijn armen of vingers stevig omsluiten en vasthouden: hij omklemde haar met zijn krachtigen arm; de ontzinde omklemde als in vertwijfeling zijne knieën; zijn vuist omklemde het zwaard; (dicht.) het klimop omklemde den eik; — omvatten, omspannen, stijf ingesloten houde...

...