Wat is de betekenis van observator?

(Lat.), m. (-s), waarnemer, opmerker, inz. hij die in een observatorium waarnemingen doet.

observator - Zelfstandignaamwoord 1. (beroep) iemand die observeert (waarnemingen doet) Woordherkomst Naamwoord van handeling van observeren met het achtervoegsel -ator Synoniemen waarnemer Verwante begrippen mannelijke vorm van observatrice

observator - zelfstandig naamwoord uitspraak: ob-ser-va-tor 1. iemand die waarnemingen doet ♢ een observator stelde vast dat Joeri de wedstrijd gewonnen had Zelfstandig naamwoord: ob-ser-va-tor de observator ...

[Lat.] waarnemer, spec. sterrenkundig waarnemer.

waarnemer

m. waarnemer, persoon belast met het doen van (sterrenkundige) waarnemingen.

(Lat.). Waarnemer.

m. (Ned.) observators, observatoren; (Lat.) observatores (Lat. waarnemer; opmerker; hij, die waarnemingen doet op een observatorium, inz. sterrenkundige).

(opser'va:tor) m. (-s) [Lat.] 1. Algm. opmerker. 2. Inz. sterrenkundige waarnemer op een observatorium.